ok. 1840 – ok. 1924

Michaił Aleksandrowicz Tietiajew

Syn Aleksandra Tietiajewa.

Szlachcic.

Miał trzy żony, zgodnie z przekazem ustnym, pierwsza pozostaje nieznana, druga to Zofia Aleksejewna i wreszcie Maria Archipowna Rozkowska.

Miał kilkoro dzieci: Marię, Wierę, Włodzimierza, Michaiła, Jerzego. I prawdopodobnie Lwa.

Kilka dat

ok. 1840 – urodził się, prawdopodobnie w Twerze.

1865 – Ukończył studia prawnicze na Cesarskim Uniwersytecie Moskiewskim. Wejście do klasy “tchin”.

1869 – urodziła się jego córka Vera.

1872 – sędzia, prezydent Trybunalu okregowego w Słonimie.

1877 – Kawaler Orderu Św. Stanisława 2 stopnia.

1879 – urodził się jego syn Władimir.

1882 – urodził się jego syn Michaił.

przed 1894 – członek Sądu Rejonowego w Nowogrodzie.

1894 – Wiceprezes Witebskiego Sądu Rejonowego.

1896 – Prawdziwy Radca Stanu DSS (4 “tchin”, odpowiednik stopnia generała-majora i kontradmirała).

1 marca 1903 – 4 października 1908 – członek Izby Sadowej w Petersburgu.

16 lipca 1907 – zmarła jego żona, Zofia Aleksejewna

1917 – opuszcza Rosję, schronił się na swych ziemiach w powiecie słonimskim, które stały się ziemiami polskimi.

27 listopada 1918 – trzecie małżeństwo z Marią Archipowną Rozkowską.

1919 ? – urodził się jego syn Jerzy.

ok. 1923-25 – śmierć.

Ranga społeczna

Prawdziwy radca stanu

Jego nazwisko pojawia się w “Najwyższej Administracji Imperium Rosyjskiego. Krótki słownik” Siergieja W. Wołkowa (Сергей В Волков), historyka.
Poniżej fragment.

“Przybył do służby i funkcji w pierwszej klasie w 1865 roku. Rzeczywisty Radca Stanu DSS w 1896 roku (4 tchin). Honorowy sędzia pokojowy powiatu słonimskiego. /ostatnia znana wzmianka z 1 marca 1916 roku/. »

Potrzebne jest wyjaśnienie: w imperialnej Rosji urzędnicy państwowi zostali podzieleni na 14 rang (“podbródek”), odpowiednik stopni wojskowych, od cywilów od sekretarza uczelni do wszechpotężnego kanclerza Imperium. Pierwsze cztery naprawdę miały znaczenie w każdym razie w XIX wieku.
Aby zrozumieć znaczenie klasy:
w 1858 r. 671 mężczyzn pełniło funkcję 4. tchina, w 1916 r. było ich 5356.

Rzeczywisty Radca Stanu (w języku rosyjskim DSS) miał prawo do tytułu Waszej Ekscelencji.
“Czinowniki” byli uważani za szlachcicow od 8 rangi. Od 4-tego czinu szlachectwo było dziedziczne. (zob. strona Leksykon)

Szlachectwo, nabyte przez zasługi, dziedziczne

Był częścią rosyjskiej szlachty zwanej “3 częścią”, tą, która została nabyta w służbie cywilnej lub przez Zakon i uzyskała prawo dziedziczenia.

Jego pojawienie się na stanowisku administracyjnym, a więc w “czinie”, jest związane z uzyskaniem dyplomu, zakończeniem studiów, a więc początkiem kariery zawodowej.

Kawaler Orderu Świętego Stanisława

Po raz pierwszy pojawia się jako Kawaler Orderu św. Stanisława 2-go stopnia w “Grodzieńskiej Księdze Pamięci” z 1877 r.

Honorowy Obywatel

znaleźliśmy go w katalogu Honorowych Obywateli 1830 – 1890.

Zrodlo : «Алфавитный список дворянских родов Гродненской губернии внесенных в дворянскую родословную книгу», Скоропечатная Типография Э. И. Мейлаховича, г. Гродна, 1900 г.

Życie zawodowe i zaangażowanie polityczne

Szlachcic. Sędzia. Deputowany Dumy. Z racji swoich obowiązków był, jak ich nazywano, “prawą ręką cara”.
Słonim

Pracuje od 1866 roku.
Osiedlił się w tym regionie w 1867 roku.

Rok 1869
Pierwszy ślad: 1869. Pracuje w Izbie Kontroli jako rewizor, jego ranga: “gub. sekr.” – Sekretarz Guberni (12-ta)

1871
ta sama funkcja, ale zmienił rangę: “coll. secr.” – Sekretarz Kolegialny (10. miejsce).

Sędzia Pokoju, Prezydent, 1872 – 1879

1874
jest sędzią pokoju, prezydentem Trybunalu. Posunął się dalej w swojej randze: “Tit. sov.” – Radny tytularny (9. miejsce). Występuje również jako członek zwyczajny Komisji Statystycznej Obwodu Grodzieńskiego;

Według rocznika na rok 1875 (wydanego w 1874 roku) obwodu grodzieńskiego, Michaił A. Tetiajew prowadził działalność sędziego pokoju w Słonimie (obecnie Białoruś), pełniąc funkcję przewodniczenia sędziom (jeśli nasze tłumaczenie jest poprawne) (s. 144).
A oto informacje zawarte w opisie:
W tym czasie jego “tchin” jest Tytularnym Doradca.

Absolwent Uniwersytetu Moskiewskiego, żonaty, pracuje od 9 lat, w regionie od 1867 roku, objął urząd w 1872 roku.

Członek zwyczajny Regionalnego Komitetu Statystyki od 1872
Był także członkiem Regionalnego Komitetu Statystyki (1875, s. 26). Zachowa tę funkcję, wydaje się, że raczej honorową, aż do 1891 roku, rok ostatniej wzmianki.

1877
jest kawalerem Orderu Św. Stanisława 2 stopnia.

Sędzia pokoju, członek honorowy, po 1879
Nadal pojawia się w “Księdze Pamięci 1914 roku” z tą honorową funkcją.

Nowogród

Sędzia, członek, 1880 (?) – 1894
“Księga pamięci grodzieńskiej 1884” mówi nam, że Michaił A. Tetyaev mieszka w Nowogrodzie. Prawdopodobnie od 1880 roku – nie występuje już jako sędzia w Słonimie. Pewne jest, że wykonywał swój zawód w Nowogrodzie co najmniej od 1882 roku, roku urodzenia syna Michaiła.

Członek Sądu Rejonowego w Nowogrodzie.

1890 – awansuje do rangi: “nadv. sov.” – Radca nadworny (7 miejsce).

Witebsk

Sędzia, wiceprezes Sądu Rejonowego, 1894 – 1903

W 1894 r. “Kraj”, czasopismo wydawane po polsku w Petersburgu, w swoim dziale “Kurier Prawny” ogłasza tę nominację:

« … Członek Nowogrodzkiego Sądu Rejonowego, Tietyaev, Wiceprezes Witebskiego Sądu Rejonowego »

W kalendarzu prawnym z 1901 roku i w “Heraldica” jest przedstawiany jako “tovar.” co oznacza “Wice”-prezes Trybunału”.

1898 – od tego roku pojawia się z rangą “DSS”. W rzeczywistości dostał ją w 1896 roku. Należałoby wtedy wydedukować dwa lata między pojawieniem się “Księgi” lub katalogu a rzeczywistym faktem?

Sankt Petersburg

Członek Izby Sprawiedliwości, 1904 – 1908

Sędzia, praktykował pod koniec kariery w Petersburgu od 1 marca 1903 r. do 4 października 1908 r. jako członek Izby Sprawiedliwości (patrz zdjęcie medalu).

Rok 1908 musi być rokiem, w którym przeszedł na emeryturę bez opuszczania Petersburga.

Życie prywatne

Był żonaty 3 razy, dwukrotnie owdowiał. Miał kilkoro dzieci. Przez przemieszczenia zawodowe mieszkał w różnych miejscach.

Pochodzi z Tweru?
Wszystko wskazuje na to, że pochodzi z Tweru, miasta, w którym Tetyaev jest bardzo obecny (dedykujemy stronę tym postaciom, być może naszym przodkom). Świadczą o tym dwa dokumenty:

1. – studium, które mówi o M. A. Tetyaev jako jednym z niewielu kolekcjonerów piosenek dla dzieci w regionie Tweru. Jest to 2 połowa XIX wieku. Należy dodać, że jego imię lub imię ojca nigdy nie jest używane, wyłacznie inicjały – pozostaje więc niewielkie prawdopodobieństwo błędu.

2. – dwa artykuły w czasopismach, które przedstawiają go jako studenta Uniwersytetu Moskiewskiego, pochodzącego z Tweru (więcej szczegółów poniżej). Również tutaj pojawia się jako pan Tetyaev, ale wiemy również, że w Moskwie nie było innego studenta o tym nazwisku.

Uczył się w Moskwie
Kształcił się tam w latach 1860-65.

Słonim
W 1867 roku, po ukończeniu studiów, przeniósł się na ziemie grodzieńskie.

Pierwsza wzmianka o jego stanie cywilnym pochodzi z 1871 roku: jest żonaty.
Od kiedy? Z kim? W 1874 roku nadal żonaty. W “Księdze Pamięci Obwodu Grodzieńskiego” z 1876 r. nie ma już wzmianki “żonaty”, ani owdowiały, ani rozwiedziony.

Nowogród
Wiemy tylko, że jego syn Michaił urodził się tam w 1882 roku. Ale prawdopodobnie mieszka tam od 1880 roku.

Witebsk
Mieszkał tam od 1894 roku. Prawdopodobnie do 1903 roku.

Petersburg
Przeniósł się tam w 1903 roku. Jego pierwszy adres: Razbiezaja ulica 5. W 1906 roku przeniósł się na prospekt Kamiennoostrowski 13. W 1907 roku (prawdopodobnie) na ulica Barmelejewa 1. Widzimy, że często będzie przebywał w otoczeniu rodziny – mieszkania musiały być duże. Na emeryturze od 1908 roku.
W 1915 roku wszyscy przenieśli się, wraz z córką Wierą i synem Władimirem, dna prospekt Aptekarskij 6.

W 1916 roku przeniósł się do Kronwierkskij Prospekt 13b. Wydanie rocznika 1917 jest ostatnim, gdzie się pojawia. Należy dodać, że w archiwum nie ma wydań z lat 1918-23.

Jego żona, Sofia Aleksiejewna, zmarła 16 lipca 1907 roku.

Po 1917 r. Słonim
Opuścił Rosję i swoje posiadłości w Słucku w czasie wojny domowej, by schronić się w Malatyczach, powiecie słonimskim, na swych własnych ziemiach, które po wojnie między Polską a ZSRR stały się polskie. Był więc bezpieczny przed represjami nowego komunistycznego rządu Lenina.

Ożenił się 27 listopada 1918 roku z Marią Archipowną Rożkowską, córką zarządcy jego majątku, Archipa Karlowicza Rożkovskiego. Jego ostatnia żona pochodziła z regionu słonimskiego, częściowo polskiego pochodzenia.

Jeśli wierzyć w to, co zostało przekazane, przeżyli okres szczęścia.
Pół roku, najzimniejszego, spędzali we Włoszech ze względów zdrowotnych żony. Przechodząc przez Francję.
Okazja, aby powiedzieć, że Michaił Aleksandrowicz mówił kilkoma językami, wydaje się, że znal ich siedem z greckim i łacińskim włącznie, a następnie włoskim i francuskim. Inne jakie?

Śmierć
Zmarł w okresie 1923-1925 w wieku ponad 80 lat. Tak my szacujemy rok smierci, ale jego nazwisko widnieje jeszcze w zbiorze “biznesmenow” polskich z 1928 r. Moze nie byl uaktualniony.

Nie wiemy, gdzie jest pochowany.
Jego żona, choć znacznie młodsza, zmarła 4 miesiące później na gruźlicę, wówczas nieuleczalną. Było to w maju-czerwcu (?). Miała około 23 lat.
Historia wielkiej miłosci lub wielka historia miłosci.

Zrodlo : “Я у матушки одиночна была…” Зап. М. А. Тетяевым в г. Твери.
Interesujące…
Nowoczesność i postęp zawsze u Tietiajewow!

“Moskowskije Wiedomosti” nr 51  opublikował list do redakcji od studenta z Tweru, pana M. Tietiajewa, napisany 17 lutego 1862 roku. Autor opisuje swoje oburzenie po tym, czego doświadczył dzień wcześniej. Podczas imprezy tanecznej w Twerskim Gimnazjum ludzie o wyższej lub niższej randze w społeczeństwie wyrzucili żonę dyrygenta, poniewaz nie miala żadnej rangi społecznej. Na domiar zlego licealiści oklaskiwali jej wyjscie ze łzami w oczach… Autor nazywa ich “łajdakami”.

Wkrótce potem, w nr 63, inspektor liceum twerskiego Elmanowicz odpowiedział na tę krytykę, oskarżając Tietiajewa, między innymi, o zaprzeczanie własnemu “żądaniu równości i liberalności” poprzez noszenie munduru studenckiego. Jego argumenty nie są warte przytoczenia, bo mierne, ale skandal musiał być ważny, ponieważ historia została opisana we “Wremia” nr 4, która wyraźnie ustawiła się po stronie “równości i liberalności”. A kiedy wiemy, że redaktorem i wlascicielem przegladu był Dostojewski… W rzeczywistości był to Fiodor, ale oficjalnie nie pozwolono mu posiadać wydawnictwa, więc istniał on na imie jego brata, Michala.
Miłe spotkanie!

“Wremia” (“Czas”) – Miesięcznik polityczny i literacki o średniej objętości 30 stron, wydawany w Petersburgu przez braci Michaiła i Fiodora Dostojewskich od 1861 do maja 1863 roku.
“Wremia” n°4
Anegdota
Ruchy rewolucyjne w domu Tietiajewa!

Rodzinna legenda mówi, że w dniu wielkiej demonstracji zobaczył z okna swojego domu swoich dwóch synów idących na czele procesji gniewnych ludzi. Po dochodzeniu policja cesarska znalazła tajną drukarnię w piwnicach domu Michaiła Aleksandrowicza. Czy to jego synowie Michaił i Władimir czy inny syn? Biografia Michaiła, jego syna, przywołuje karę cara za jego opozycje. Władimir był również zaangażowany w ruch rewolucyjny.

Jego własności

Posiadał duże majątki, zwłaszcza w regionie Słucka w Rosji (poszukujemy dokumentacji na ten temat), a także na terenie Słonima, nieruchomości Malatycze 272 w Starej Wsi (patrz mapy).

Ta własność jest potwierdzona w katalogu z 1918 roku, a także w katalogu z 1928 roku. Czy wciąż żył w 1928 r?

Znamy tylko pewne okresy z życia Michala Aleksandrowicza Tietiajewa, przekazalismy je zgodnie ze znalezionymi dokumentami.

Dlatego szukamy wszelkich informacji na jego temat.