Urodził się około 1852 roku, w Permie (?).
Kupiec 2 gildii z końca 19 wieku i początku 20 wieku w Irkucku.
2 gildia oznacza kupca nie-hurtownika.

Boczkarew miał bardzo ciekawy i niezwykły los. W wieku 8 lat został kupiony w jednej z permskich karczm.
Wadim Konstantynowicz Gajduk, prawnuk W.N. Boczkarewa, napisał:

« Pewnego razu w 1860 r. kupiec z Irkucka, wracając z zachodniej części Rosji, zatrzymał się w gospodzie na obrzeżach miasta Perm. Cóż, rano znów musi wyruszyć w drogę, na Syberię. Gospodyni podaje mu to, co chciałby zjeść, i tak rozpoczyna się ich prosta rozmowa. Ośmioletni chłopiec ciągnie samowar wiaderkowy, ustawia go na kominie i zapala przy piecu.

– «Wow, jest taki szybki, podoba mi się bardzo».
– “To mój siostrzeniec. Siostra go urodziła i zmarła.”
– «A co z jego ojcem?».
– «Samotny człowiek, po co on jemu, naprawdę, przychodzi bardzo rzadko, patrzy na syna i nie okazuje nawet najmniejszej uprzejmości, po prostu odchodzi. To Sewka mnie teraz przywiązuje. Bolszak przeszedł na drugą stronę miasta, nikt mnie nie odwiedza, nie mam dochodów z gospody, więc tak sobie żyjemy z Sewką.”

Sewka tymczasem gotuje samowar i z wrzątkiem stawia go na stole, a kupiec z coraz większą uwagą przygląda się chłopcu. Chłopiec wykonał swoje zadanie i nie zrażony wyszedł z salonu gospody.

– « Proszę pani – powiedział kupiec, biorąc łyk gorącej herbaty – niech pani mi go sprzeda. Ile mogę za niego dać?».
– “To nie jest kwestia pieniędzy, jeżeli tylko nie wyrządzisz mu krzywdy.
– « Tak będzie po twojej myśli».
– «To daj mi rubla i to wystarczy». Kupiec dał trzy ruble i “nie wydawaj reszty”, powiedział.

Gospodyni dała mu dokument przypominający akt urodzenia, na którym widniał napis: «Boczkarew Wsiewołod Nikołajewicz».

Uradowany Sewka z szybko spakowaną torbą wsiadł z kupcem na wóz i pojechali do Irkucka. Kupiec ten kształcił go, a on okazał się zdolny w gimnazjum, ukończył je i został kierownikiem spraw tego kupca, który zastąpił mu ojca.

A później znany irkucki kupiec i właściciel dobr.

Później Wsiewołod Nikołajewicz Bochkarew został właścicielem domu handlowego “W.N. Bochkarew” przy ulicy Pesterewskiej (róg ulicy Bolszoj) (obecnie – ulica Urycka 1; skrzydło budynku, naprzeciwko ulicy Karola Marksa). W 1893 r. otworzył w Irkucku specjalistyczny sklep z szerokim asortymentem produktów fotograficznych.
Był również właścicielem hotelu “Hotel Central”.

W 1895 r. kandydował na członka Towarzystwa Kupieckiego udziału w podatku miejskim i dwukrotnie (1902-1906 i 1906-1909) był wybierany do Dumy miasta Irkucka.
Według A.V. Petrovej i MM. Plotnikovej “w 1902 r. był starszym kościoła (przypuszczalnie kościoła Charlampievskaya).
W 1906 r. – członek komisji wyborczej okręgu Dumy Państwowej. Członek komisji rewizyjnej banku Domu Syropowego E. Medvednikova.
W 1909 r. członek komisji do spraw modyfikacji wysokości opłat na utrzymanie kolegium handlowego.

W 1919 r. W.N. Boczkarew zachorował na tyfus brzuszny i zmarł. Został pochowany w ogrodzeniu cerkwi Charłampiewskiej.

Dziś dwór Boczkarew przy ulicy Stepana Razina 30a jest zabytkiem historycznym i kulturalnym. Przed śmiercią, na początku XX wieku, przekazał majątek miastu, przeznaczając go dla sierot.
W 2008 roku budynek został częściowo odrestaurowany i stał się siedzibą regionalnej biblioteki dla osób niedowidzących oraz irkuckiego regionalnego oddziału Rosyjskiego Towarzystwa Osób Niedowidzących.