? – ?
Kilka dat
5 września 1895 – ślub z Pawłem Pietrowiczem Diukowem.
między 1896 a 1899 – narodziny jej córki Niny.
9 sierpnia 1900 r. – narodziny drugiej córki Ludmiły.
ok. 1913 – śmierć męża.
1917 – pojawia się po raz ostatni w roczniku petersburskim.
Jej życie
Znaleźliśmy jej akt małżeństwa – jedyny dokument świadczący o istnieniu Marii, córki radcy stanu rzeczywistego (DSS) Mickaiła Aleksandrowicza Tietiajewa.
Wyszła za mąż za Pawła Pietrowicza Diukowa, studenta uniwersytetu, prawdopodobnie wydziału prawa, prawdopodobnie w Petersburgu. (strona jest mu poświęcona).
Mieli córkę Ninę, urodzoną między 1896 a 1899 r. (strona jest jej poświęcona)
Ich druga córka, Ludmiła, urodziła się 9 sierpnia 1900 r. (strona jest jej poświęcona).
Udało nam się prześledzić karierę Marii na podstawie książek telefonicznych.
Między innymi w 1913 r. pojawiła się po raz ostatni jako żona Pawła Pietrowicza, a w 1914 r. już owdowiała. Mieszkali pod adresem 2 Rozdienstva 15. W 1914 r. mieszkała pod adresem Sadowaja 33 (?). W 1915 roku mieszkała pod adresem 4 Apraksin pereulok.
Słowo, które występuje po adresie, «stolovaya», oznacza «stołówkę, bufet» i prawdopodobnie odnosi się do jej zawodu lub miejsca pracy?
Po raz ostatni pojawia się w książce adresowej z 1917 roku pod adresem Kronverkskaya 13b, z córką Niną i jej ojcem, który mieszkał tam od 1916 roku.
Od 1917 roku nie ma żadnego śladu po niej. Być może zmieniła nazwisko, kiedy ponownie wyszła za mąż? A może jej ojciec wyjechał z Petersburga, a ona podążyła za nim?
Nr archiwum 19-127-356-419, Ortodox Cerkiew Włodzimierza.
zrodlo
Poprzednie
Następne
Jej teść
Piotr Andriejewicz Diukow.
Opieramy się na informacjach znalezionych na rosyjskiej Wikipedii. Oto fragmenty.
Rosyjski naukowiec i psychiatra, doktor medycyny, członek Towarzystwa Psychiatrów, autor kilku książek na tematy medyczne.
Urodził się 4 czerwca 1834 roku w prowincji Twersk w rodzinie księdza. Studiował w seminarium teologicznym, następnie wstąpił do Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Petersburgu, gdzie pozostał w 1860 roku “aby doskonalić swoje studia”. Pod wpływem wykładów profesora psychiatrii I. M. Balinskiego, studiował psychiatrię, a w 1863 roku obronił pracę doktorską na temat “Materiały do badania wpływu opium w zastosowaniu do psychiatrii”.
Od 1863 roku pracował w klinice dla chorych psychicznie akademii medyczno-chirurgicznej, a w 1867 roku został głównym lekarzem. Od 1865 roku był najpierw rezydentem, a następnie starszym lekarzem w oddziale zdrowia psychicznego zakładu karnego. Dzięki swojej działalności oddział ten został przekształcony na szpital miejski świetego Mikolaja. W 1881 roku, z powodów rodzinnych, zrezygnował ze stanowiska głównego lekarza w szpitalu św. Mikołaja Wspaniałego, pozostając starszym lekarzem kliniki chorób psychicznych Akademii Medyczno-Chirurgicznej. W latach 1861-1862 spędził 4 miesiące za granicą w podróży służbowej. W 1880 roku został wysłany specjalnym rozkazem cesarskim do Samary.
Zmarł 18 kwietnia 1889 roku na wadę serca po zapaleniu płuc, w randze Rzeczywistego radcy stanu (DSS). Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Petersburgu, działka 13B.
Działalność naukowa
W testamencie zapisał Towarzystwu Psychiatrów 6 000 rubli, z których odsetki miały być przeznaczone na nagrody jego imienia za najlepsze prace z dziedziny psychiatrii.
Jest autorem wielu książek.
