? – ?
Kilka dat
1895 – ślub 5 września
między 1896 a 1899 – narodziny jej córki Niny.
ok. 1913 – śmierć męża.
1917 – pojawia się po raz ostatni w roczniku petersburskim.
Jej życie
Znaleźliśmy akt jej małżeństwa – jedyny dokument świadczący o istnieniu Marii, córki Michaila Aleksandrowicza, rzeczywistego radcy stanu.
Wyszła za mąż za Pawła Pietrowicza Diukowa, studenta Uniwersytetu, prawdopodobnie w Petersburgu.
Niestety, nie możemy też rozszyfrować zawodu jej męża.
Mają córkę Ninę, urodzoną w latach 1896-1899. (strona jest jej poświęcona)
Znaleźliśmy informacje o jej teściu, Piotrze Andriejewiczu Diukowie (poniżej), którego skądinąd ona nie znała (śmierc w 1889 roku).
Dzięki nazwisku Maria Michajłowna Diukowa mogliśmy prześledzić jej karierę w katalogach.
Między innymi w 1913 r. po raz ostatni pojawiła się jako żona Pawła Pietrowicza, a w 1914 r. jako wdowa. Mieszkali przy ulicy Rozdienstwa 2 m. 15. W 1914 r. mieszkała pod adresem Sadowaja 33 (?). W 1915 r. mieszka pod adresem Apraksin pereułok 4.
Słowo ” stołowaja”, które występuje po adresie, oznacza “stołówka, bufet” i prawdopodobnie odnosi się do jej zawodu lub miejsca pracy?
Po raz ostatni pojawia się w książce telefonicznej z 1917 r. przy ulicy Kronverkskaya 13b, mieszka tam z córką Niną i ze swym ojcem, który mieszka tam już od 1916 roku.
Od 1917 roku nie mamy już śladów. Może zmieniła nazwisko, ponownie wychodząc za mąż? Jego ojciec opuścił Petersburg, może poszła z nim?
Niestety, nie udało nam się ustalić zawodu jej męża.
Nr archiwum 19-127-356-419, Ortodox Cerkiew Włodzimierza.
zrodlo
Poprzednie
Następne
Jej teść
Piotr Andriejewicz Diukow.
Opieramy się na informacjach znalezionych na rosyjskiej Wikipedii. Oto fragmenty.
Rosyjski naukowiec i psychiatra, doktor medycyny, członek Towarzystwa Psychiatrów, autor kilku książek na tematy medyczne.
Urodził się 4 czerwca 1834 roku w prowincji Twersk w rodzinie księdza. Studiował w seminarium teologicznym, następnie wstąpił do Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Petersburgu, gdzie pozostał w 1860 roku “aby doskonalić swoje studia”. Pod wpływem wykładów profesora psychiatrii I. M. Balinskiego, studiował psychiatrię, a w 1863 roku obronił pracę doktorską na temat “Materiały do badania wpływu opium w zastosowaniu do psychiatrii”.
Od 1863 roku pracował w klinice dla chorych psychicznie akademii medyczno-chirurgicznej, a w 1867 roku został głównym lekarzem. Od 1865 roku był najpierw rezydentem, a następnie starszym lekarzem w oddziale zdrowia psychicznego zakładu karnego. Dzięki swojej działalności oddział ten został przekształcony na szpital miejski świetego Mikolaja. W 1881 roku, z powodów rodzinnych, zrezygnował ze stanowiska głównego lekarza w szpitalu św. Mikołaja Wspaniałego, pozostając starszym lekarzem kliniki chorób psychicznych Akademii Medyczno-Chirurgicznej. W latach 1861-1862 spędził 4 miesiące za granicą w podróży służbowej. W 1880 roku został wysłany specjalnym rozkazem cesarskim do Samary.
Zmarł 18 kwietnia 1889 roku na wadę serca po zapaleniu płuc, w randze Rzeczywistego radcy stanu (DSS). Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Petersburgu, działka 13B.
Działalność naukowa
W testamencie zapisał Towarzystwu Psychiatrów 6 000 rubli, z których odsetki miały być przeznaczone na nagrody jego imienia za najlepsze prace z dziedziny psychiatrii.
Jest autorem wielu książek.
